ԵԿԵՂԵՑԻ
Հայերը դարձան աշխարհում առաջին ժողովուրդը, որն ընդունեց քրիստոնեությունը պաշտոնական մակարդակով։ Այսինքն՝ դեռեւս 301 թվականին Տրդատ III թագավորի օրոք նա ինքնակամ ընտրեց Քրիստոսի հավատքը որպես իր միակ կրոն։ Ժամանակակից Հայ Առաքելական Եկեղեցին ( ՀԱԵ ) իր հնության և զարգացման ուրույն առանձնահատկությունների շնորհիվ շատ է տարբերվում մյուս Եկեղեցիներից։ Այն ունի իր պաշտամունքի լեզուն՝ գրաբարը ( հին հայերեն ), հոգևորականների հատուկ հագուստ, խաչի հատուկ ձև, ինչպե նաև հատուկ տոներ և ծեսեր, հատուկ օրացույց:
Արտաքին կառուցվածքը
Հայկական եկեղեցիներն աչքի են ընկնում իրենց ուրույն ճարտարապետական տեսքով: Ավանդաբար եկեղեցիներն ունեն ուղղանկյուն կամ խաչաձև կառուցվածք: Շինության կենտրոնական մասում վեր է խոյանում գեղանիստ գմբեթը, որի վրա կան լուսամուտներ: Եկեղեցիները լինում են նաև առանց գմբեթի ( բազիլիկ ): Եկեղեցու վրա միշտ խաչ է դրվում:
Ներքին կառուցվածքը
Ներսի մասում եկեղեցին ունի սրահ, ատյան և բեմ: Աղոթելու համար սրահում են հավաքվում հավատացյալները: Սրահից հետո եկեղեցու արևելյան մասում գտնվում է ատյանը, որտեղ արարողությունների ժամանակ կանգնում են հոգևորականները: Ատյանի հյուսիսային կողմում գտնվում է մկրտության ավազանը, իսկ արևելյան կողմում բեմը կամ խորանը: Խորանի կենտրոնում տեղադրված է պատարագի սուրբ սեղանը:
ԵԿԵՂԵՑԻՆԵՐԻ ԵՎ ԾԻՍԱԿԱՏԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ ԱՎԵԼԻ ՇԱՏ ՏԵՂԵԿԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆ ՍՏԱՑԻՐ ՍՏՈՐԵՎ ՆԵՐԱԿԱՅԱՑՎԱԾ ՀՈԴՎԱԾՆԵՐԻՑ: